Yılmaz bu denemelerinde ‘zaman’ ve ‘kişiler’ arasındaki diyalektik ilişkiyi; pasif bir izleyici olarak izlerken, okuyucuya dinamik bir siyasi analizden damıtarak sunuyor ve her zamanki gibi konunun etrafında kurduğu öykülerle adeta raks ederek okuyucuyu siyasal kavramları kavrattığı merkeze çekiyor.